ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ «ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ» ΤΟΥΣ
Αντί να σε κάνουν λιγότερο καταθλιπτικό, τα αντικαταθλιπτικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανθρωποκτονική ή αυτοκτονική συμπεριφορά. Μάθε τα γεγονότα.
Υπάρχουν πολυάριθμα αντικαταθλιπτικά. Τα πιο συνηθισμένα είναι οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI). Η σεροτονίνη είναι μια χημική ουσία του εγκεφάλου που οι ψυχίατροι και οι φαρμακευτικές εταιρείες θεωρούν ότι ρυθμίζει τη διάθεση, την κοινωνική συμπεριφορά, την όρεξη, την πέψη, τον ύπνο, τη μνήμη και τη σεξουαλική επιθυμία και λειτουργία. Οι SSRI εμποδίζουν την εκ νέου απορρόφηση της σεροτονίνης από το σώμα με την ιδέα ότι θα παραμείνει στον εγκέφαλο. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα εξής φάρμακα: Celexa, Lexapro, Prozac, Paxil, Pexeva, Zoloft, Viibryd και Luvox.
Όπως έγραψε ένα ιατρικό άρθρο: «Αλλά γνωρίζεις πραγματικά πώς βοηθούν αυτά τα φάρμακα; Αν δεν το γνωρίζεις, δεν είσαι ο μόνος. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και ειδικοί δεν είναι απολύτως σίγουροι για το πώς λειτουργούν τα αντικαταθλιπτικά. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε σχετικά με τη λειτουργία του εγκεφάλου». Η ιστοσελίδα Medical News Today γράφει: «Δεν είναι ακριβώς σαφές τι προκαλεί την κατάθλιψη, αλλά μια βασική θεωρία τα τελευταία 50 χρόνια είναι ότι μπορεί να σχετίζεται με μια ανισορροπία των νευροδιαβιβαστών ή των ορμονών στο σώμα».
Οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι ψυχίατροι πλασάρουν φάρμακα σε ανθρώπους που αναζητούν βοήθεια βάσει μιας «θεωρίας» – φάρμακα με καταστροφικές και μερικές φορές θανατηφόρες «παρενέργειες». Παρενέργειες που έκαναν τον FDA να βάλει προειδοποιητικές ετικέτες σε όλα τα αντικαταθλιπτικά. Αυτές οι παρενέργειες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων ναυτία, διάρροια, ζαλάδα, αγρυπνία ή αϋπνία, τρέμουλο, νευρικότητα, αδιάκοπη κίνηση, αναστάτωση και σκέψεις αυτοκτονίας.
Θα μπορούσε αυτή η αναστάτωση να μετατραπεί σε βία σε μερικές περιπτώσεις, ή θα μπορούσαν αυτές οι σκέψεις αυτοκτονίας να καταλήξουν σε αυτοκτονία σε άλλες περιπτώσεις; Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα όπου συνέβη αυτό που δεν μπορεί να είναι απλώς σύμπτωση.
Ο 22χρονος Matti Saari στη Φινλανδία σκότωσε 10 ανθρώπους και στη συνέχεια τον εαυτό του, υπό την επήρεια των SSRI. Ο Kip Kinkel σκότωσε 4 άτομα και τραυμάτισε άλλα 25 στο Όρεγκον. Έπαιρνε Prozac. Η Andrea Yates έπνιξε τα 5 παιδιά της στην μπανιέρα ενώ ήταν υπό την επήρεια του αντικαταθλιπτικού Effexor και βίωνε στερητικό σύνδρομο από το αντιψυχωσικό Haldol. Ο Eric Harris ήταν υπό την επήρεια του Luvox όταν αυτός και ένας φίλος του σκότωσαν 13 άτομα στο λύκειο Κολουμπάιν. Ο Robin Williams αυτοκτόνησε το 2014. Έπαιρνε ψυχοτρόπα φάρμακα. Σε μια καρέκλα κοντά στο μέρος όπου κρεμάστηκε βρισκόταν το αντικαταθλιπτικό Mirtazapine και το αντιψυχωσικό Seroquel.
Ο Joseph Wesbecker, το 1989, πυροβόλησε και σκότωσε 8 άτομα (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του) στο Κεντάκι μόλις έναν μήνα αφότου άρχισε το Prozac. Η φαρμακευτική εταιρεία Eli Lilly μηνύθηκε από επιζώντες τους οποίους αποζημίωσε για να προστατέψει το νέο της θαυματουργό φάρμακο που κυκλοφόρησε μόλις δύο χρόνια πριν.
Θα μπορούσε αυτή η αναστάτωση να μετατραπεί σε βία σε μερικές περιπτώσεις, ή αυτές οι σκέψεις αυτοκτονίας να καταλήξουν σε αυτοκτονία σε άλλες περιπτώσεις; Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα όπου συνέβη αυτό που δεν μπορεί να είναι απλώς σύμπτωση.
Ο James Holmes έπαιρνε Zoloft πριν από το μακελειό 12 ατόμων το 2012, με 70 τραυματίες, σε έναν κινηματογράφο του Κολοράντο. Όπως ρώτησε το BBC: «Υπάρχει άλλος λόγος για έναν έξυπνο, ντροπαλό τύπο χωρίς ιστορικό βίας, από μια στοργική οικογένεια, να κάνει μια τέτοια αποτρόπαια επίθεση; Ο Holmes δεν είχε εχθρούς, δεν είχε καμιά τρομοκρατική ιδεολογία για να τον ωθήσει σε κάτι τέτοιο». Ένας εμπειρογνώμονας στην υπόθεση του Holmes, ο καθηγητής David Healy, του πήρε συνέντευξη στη φυλακή. Το συμπέρασμά του ήταν ότι «αυτοί οι φόνοι δε θα είχαν συμβεί ποτέ εάν δεν είχε συνταγογραφηθεί αυτό το φάρμακο στον James Holmes».
Η έρευνα του BBC αποκάλυψε επίσης ότι «αντικαταθλιπτικά συνδέονται με 28 καταγγελίες φόνου και 32 περιπτώσεις φονικών σκέψεων σε υποθέσεις που παραπέμφθηκαν στη ρυθμιστική αρχή φαρμάκων του Ηνωμένου Βασιλείου τα τελευταία 30 χρόνια».
Ο Michael Moore, ο σκηνοθέτης του Bowling for Columbine, είπε: «Πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει μια έρευνα σχετικά με το ποια φάρμακα –συνταγογραφημένα φάρμακα– έπαιρναν αυτά τα παιδιά. […] Πώς αλλιώς βρίσκεις εξήγηση για δύο κατά τα άλλα αξιοπρεπή παιδιά, πολύ έξυπνα, χωρίς ιστορικό βίας προς άλλα παιδιά στο σχολείο, γιατί αυτά; Γιατί συνέβη αυτό; Είναι μια εξαιρετικά εύλογη ερώτηση που πρέπει να τεθεί και που απαιτεί έρευνα».
