Οι ψυχιατρικές διαταραχές δεν είναι ιατρικές παθήσεις. Δεν υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις, εγκεφαλογραφήματα, ακτινογραφίες ή εξετάσεις χημικής ανισορροπίας που μπορεί να πιστοποιήσουν ότι οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή είναι μια φυσική κατάσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν περνούν κατάθλιψη ή ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να βιώσουν συναισθηματική ή διανοητική δυσφορία, αλλά η ψυχιατρική έχει επανασυσκευάσει αυτά τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές ως «ασθένεια», προκειμένου να πουλήσουν φάρμακα. Αυτή είναι μια λαμπρή εκστρατεία μάρκετινγκ, αλλά δεν είναι επιστήμη. 

« ...Η σύγχρονη ψυχιατρική δεν έχει ακόμη αποδείξει πειστικά ότι υπάρχει γενετική ή βιολογική αιτία για οποιαδήποτε ψυχική ασθένεια... Ασθενείς έχουν διαγνωστεί πως πάσχουν από “χημικές ανισορροπίες” παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα τεστ που να αποδεικνύει τέτοιον ισχυρισμό και... δεν υπάρχει ξεκάθαρη αντίληψη για το πώς θα έμοιαζε η σωστή χημική ισορροπία». —Δρ. Ντέιβιντ Κάιζερ, ψυχίατρος

«Δεν υπάρχει καμία βιολογική ανισορροπία. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σε μένα και μου λένε “έχω μια βιοχημική ανισορροπία”, τους λέω: “Δείξε μου τα εργαστηριακά τεστ που έχεις κάνει”. Δεν υπάρχουν εργαστηριακά τεστ. Οπότε ποια είναι η βιοχημική ανισορροπία;» —Δρ. Ρον Λίφερ, ψυχίατρος

«Όλοι οι ψυχίατροι έχουν ως κοινό ότι όταν τους πιάσουν στη κάμερα ή στο μικρόφωνο, ζαρώνουν και παραδέχονται ότι δεν υπάρχουν πράγματα όπως οι χημικές ανισορροπίες/ασθένειες ή εξετάσεις ή τεστ για αυτές. Αυτό που κάνουν στην πράξη, να ψεύδονται σε κάθε περίπτωση, να καταργούν [να ανακαλούν] το δικαίωμα συγκατάθεσης κατόπιν ενημέρωσης του κάθε ασθενή και να τους δηλητηριάζουν στο όνομα της "θεραπείας" δεν είναι τίποτα λιγότερο από εγκληματικά». —Δρ. Φρεντ Μπάουχμαν Τρ., παιδιατρικός νευρολόγος

«Η ψυχιατρική κάνει αναπόδεικτους ισχυρισμούς ότι η κατάθλιψη, η διπολική ασθένεια, το άγχος, ο αλκοολισμός και ένα πλήθος άλλων διαταραχών είναι στην πραγματικότητα κυρίως βιολογικής και πιθανώς γενετικής προέλευσης... Αυτό το είδος της πίστης, στο χώρο της επιστήμης και της προόδου, είναι συγκλονιστική, για να μην πούμε αφελής και ίσως παραισθησιακή». —Δρ. Ντέιβιντ Κάιζερ, ψυχίατρος

Ενώ «δεν υπήρξε έλλειψη υποτιθέμενων βιοχημικών εξηγήσεων για ψυχιατρικές καταστάσεις... ούτε μία δεν έχει αποδειχθεί. Αντιθέτως μάλιστα. Σε όλες τις περιπτώσεις που πίστεψαν πως βρήκαν μια τέτοια ανισορροπία, αργότερα αποδείχθηκε λάθος». —Δρ. Τζόζεφ Γκλενμούλεν, ψυχίατρος της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ

«Οι θεωρίες υποστηρίζονται επίμονα όχι μόνο επειδή δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να τις αντικαταστήσει, αλλά και επειδή είναι χρήσιμες για την προώθηση της θεραπείας με φάρμακα». —Δρ. Έλιοτ Βάλενσταιν Ph.D., συγγραφέας του Κατηγορώντας τον Εγκέφαλο

«Δεν υπάρχει αιματολογική ή άλλη βιολογική εξέταση για να εξακριβωθεί η παρουσία ή η απουσία ψυχικής ασθένειας, όπως υπάρχει για τις περισσότερες σωματικές αρρώστιες. Εάν μια τέτοια εξέταση αναπτυσσόταν... τότε η κατάσταση θα έπαυε να είναι μια ψυχική ασθένεια και θα έπρεπε να ταξινομηθεί, αντ' αυτού, ως σύμπτωμα μιας σωματικής αρρώστιας». —Δρ. Τόμας Σαζ, Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, Συρακούσες

«Πιστεύω, μέχρι το κοινό και η ίδια η ψυχιατρική να το δουν, ότι οι ετικέτες του DSM δεν είναι μόνο άχρηστες σαν ιατρικές "διαγνώσεις" αλλά έχουν επίσης τη δυνατότητα να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται σαν μέσο για την άρνηση των ατομικών ελευθεριών, ή σαν όπλα όταν οι ψυχίατροι λειτουργούν σαν μισθοφόροι για το νομικό σύστημα». —Δρ. Σίντνεϊ Γουόκερ III, ψυχίατρος

«Καµία βιοχηµική, νευρολογική ή γενετική ένδειξη δεν έχει βρεθεί για τη Διαταραχή Ελλιπούς Προσοχής, για τη Διαταραχή Επιθετικής Ανυπακοής, για την Κατάθλιψη, τη Σχιζοφρένεια, το άγχος, την έµµονη κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών, την πολυφαγία, τον τζόγο ή οτιδήποτε άλλο καλείται ψυχική ασθένεια, αρρώστια ή διαταραχή». – Μπρους Λεβάιν, Ph.D., ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου Commonsense Rebellion (Ανταρσία της Κοινής Λογικής)

«Αντίθετα µε τις ιατρικές διαγνώσεις που µας δίνουν µια πιθανή αιτία, κατάλληλη θεραπεία και πιθανώς πρόγνωση, οι διαταραχές που περιλαµβάνονται στο DSM-IV είναι όροι που εισάγονται µε κοινή συναίνεση». —Τάμα Ντίνεν Ph.D., Καναδός ψυχολόγος