ΤΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ

Χωρίς οποιοδήποτε επιστημονικό εργαστηριακό τεστ που να δείχνει την παρουσία ή την απουσία διανοητικού προβλήματος, πώς δουλεύει το ψυχιατρικό διαγνωστικό σύστημα – και πώς έγινε τόσο διαδεδομένο;

Οι ψυχίατροι εξέδωσαν το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Διανοητικών Ασθενειών (DSM) το 1952, καταγράφοντας 112 αυτοαποκαλούμενες «διανοητικές διαταραχές» βασισμένες όχι σε καθιερωμένη διαδικασία, αλλά με ψήφους που στάλθηκαν από ψυχίατρους.

Και με κάθε νέα έκδοση του DSM, οι διαγνώσεις όχι μόνο αυξάνονται σε αριθμό, αλλά ρίχνουν ένα μεγαλύτερο δίχτυ, για να περιλάβουν ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες. Ως αποτέλεσμα, σχεδόν ένα εκατομμύριο παιδιά έχουν διαγνωστεί ως διπολικά.

Το 2007, μισό εκατομμύριο παιδιά και έφηβοι έλαβαν τουλάχιστον μια συνταγή για κάποιο αντιψυχωτικό. Τα αντιψυχωτικά φάρμακα, ισχυρά χημικά που προορίζονταν αρχικά μόνο για αυτούς που είχαν σοβαρά ψυχικά προβλήματα, είναι μια βιομηχανία 22,8 δις δολαρίων.

Ωστόσο ο μέσος άνθρωπος αγνοεί παντελώς ότι οι ψυχιατρικές διαγνώσεις δεν έχουν επιστημονική βάση αλλά είναι απλώς συμπεριφορές που ψηφίζονται υπέρ ή κατά.

Κάτι που μας οδηγεί στο επόμενο ερώτημα: Πώς οι ψυχίατροι παίρνουν τις επινοημένες «διαταραχές» και πείθουν τον κόσμο ότι τις έχει;