«Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε χορηγήσει τους στρατευμένους μας με τόσα ψυχοφάρμακα και σε τέτοιο βαθμό και η αύξηση αυτοκτονιών των ημερών μας δεν είναι συμπτωματική. Γιατί δεν έχει αφαιρεθεί από το χέρια της ψυχιατρικής στρατού η διοίκηση της Ψυχικής Υγείας; Σε οποιαδήποτε άλλη διοικητική θέση των ενόπλων δυνάμεων, θα είχε αλλάξει η διοίκηση».

– Διδάκτωρ Μπαρτ Μπίλινγκ, Αντισυνταγματάρχης εν Αποστρατεία και πρώην στρατιωτικός ψυχολόγος

Η ζωή του στρατιώτη είναι απαιτητική.

Εκπαιδεύεσαι να είσαι σε εγρήγορση, συγκεντρωμένος και σε άριστη φυσική και νοητική κατάσταση. Είναι μια αναγκαιότητα.

Αλλά οι στρατιώτες που λειτουργούν υπό την επήρεια ψυχιατρικών φαρμάκων απεικονίζουν ακριβώς το αντίθετο.

Εντούτοις, τα στρατιωτικά ηλεκτρονικά αρχεία δείχνουν ότι τουλάχιστον ένας στους έξι Αμερικανούς που υπηρετούν παίρνει κάποιου είδους ψυχοτρόπο φάρμακο. Αυτή η αναλογία είναι κατά πάσα πιθανότητα πολύ υποτιμημένη καθώς δεν τηρούνται αρχεία συνταγών στις πρώτες γραμμές του μετώπου και τα φάρμακα συχνά δίνονται ανεπίσημα από γιατρούς ή μεταξύ των συναδέλφων στρατιωτών.

Οι κίνδυνοι από τη λήψη ψυχοτρόπων φαρμάκων είναι γνωστοί εδώ και καιρό. Όσον αφορά τα αντικαταθλιπτικά, υπάρχουν τώρα σχεδόν 100 διαφορετικές προειδοποιήσεις από φορείς φαρμάκων από δέκα χώρες και η Ευρωπαϊκή Ένωση προειδοποιεί τους συνταγογράφους και τους ασθενείς για τις δυσμενείς επιπτώσεις των φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένης της εχθρικής συμπεριφοράς, της βίαιης συμπεριφοράς και των αυτοκτονιών.

Αν και κανένα από αυτά τα φάρμακα δεν εξυπηρετεί πραγματικά τον εν ενεργεία στρατιώτη ή τον βετεράνο πολέμου, το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α και οι Υποθέσεις των Βετεράνων (VA) έχουν δαπανήσει σχεδόν 2 δις δολάρια από το 2001 για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών. Αυτό το εκπληκτικό ποσό δεν δαπανείται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες: Κάθε χρόνο το Αυστραλιανό Υπουργείο Υποθέσεων των Βετεράνων ξοδεύει 160 εκατομμύρια δολάρια για την ψυχική υγεία των βετεράνων του.

Ακόμα κι έτσι, σημαντικές ψυχιατρικές δαπάνες, όπως αυτές σε στρατούς σε ολόκληρο τον κόσμο δεν έχουν κάνει τίποτα για να μειώσουν το ποσοστό της νοσηλείας των ενεργών στρατευμάτων για προβλήματα ψυχικής υγείας. Στην κορυφή αυτού, τα ποσοστά αυτοκτονιών συνεχίζουν να κλιμακώνονται.

Στη Βρετανία, το 2012, οι στρατευμένοι που έχασαν τη ζωή τους αυτοκτονώντας ήταν περισσότεροι από εκείνους που σκοτώθηκαν στη μάχη. Και περισσότεροι εργαζόμενοι στον Στρατό της Αυστραλίας έχασαν τη ζωή τους αυτοκτονώντας, την τελευταία δεκαετία, από εκείνους που έχασαν τη ζωή τους στην πρώτη γραμμή.

Μεταξύ του 2001 και του 2009, υπήρχαν 2.100 αυτοκτονίες στον στρατό των ΗΠΑ – ο τριπλάσιος αριθμός από τα στρατεύματα που έχασαν τη ζωή τους στο Αφγανιστάν και ο μισός του συνόλου των αμερικανικών που σκοτώθηκαν στο Ιράκ. Κατά την ίδια περίοδο, οι στρατιωτικές παραγγελίες για ψυχοφάρμακα, τα οποία είναι γνωστό ότι προκαλούν αυτοκτονικές σκέψεις και πράξεις αυξήθηκαν κατά 76%.

Οι Αμερικανικοί βετεράνοι τα πάνε ακόμα χειρότερα. Ένας βετεράνος του στρατού των ΗΠΑ σκοτώνει τον εαυτό του κάθε 65 λεπτά – ένας εκπληκτικός αριθμός που φτάνει τους 22 την ημέρα.