Οι ψυχίατροι μας λένε ότι ο τρόπος να διορθώσουμε την μη επιθυμητή συμπεριφορά είναι αλλάζοντας τη χημεία του εγκεφάλου με ένα χάπι.

Αλλά σε αντίθεση με ένα βασικό φάρμακο της ιατρικής όπως για παράδειγμα η ινσουλίνη, τα ψυχοτρόπα δεν έχουν στόχο τη θεραπεία μιας μετρήσιμης ασθένειας, αλλά αντίθετα μπορεί να διαταράξουν την πολύ ευαίσθητη ισορροπία των χημικών διαδικασιών που χρειάζεται το σώμα για να μπορέσει να λειτουργήσει ομαλά.

Παρ’ όλ’ αυτά οι ψυχίατροι και οι επιχειρήσεις φαρμάκων έχουν χρησιμοποιήσει αυτά τα φάρμακα για να δημιουργήσουν μια κερδοφόρα θέση στην αγορά.

Και το έχουν κάνει αυτό ονομάζοντας όλο και περισσότερο μη επιθυμητές συμπεριφορές ως «ιατρικές διαταραχές» απαιτώντας ψυχιατρική θεραπεία.

Αλλά στ’ αλήθεια, θα ’πρεπε να αποκαλούνται ασθένειες;

Άρα η ερώτηση είναι:

Πώς τα ψυχοτρόπα φάρμακα, χωρίς να στοχεύουν σε κάποια ασθένεια, χωρίς κάποια γνωστή θεραπευτική δύναμη και με μια μακριά λίστα παρενεργειών, έγιναν η δημοφιλής θεραπεία για κάθε είδους ψυχολογική ανησυχία;

Και πώς συνέβη και οι ψυχίατροι που υποστηρίζουν αυτά τα ναρκωτικά να έχουν κατακτήσει το πεδίο της διανοητικής θεραπείας;