Το κοινό άσκησε τόσο έντονη πίεση που, για λόγους δημοσίων σχέσεων, οι ψυχίατροι χρειάστηκε να το εξωραΐσουν.

Αρχικά εμφανίστηκε ένα νέο όνομα… «ηλεκτροσπασμοθεραπεία». Για να μειώσουν ακόμη περισσότερο την κατακραυγή, μείωσαν τη βάρβαρη διαδικασία σε τρία γράμματα: «E-C-T». Μετά συνδύασαν τη θεραπεία με αναισθητικά και παραλυτικές ουσίες για να αποκρύψουν τους σπασμούς και τα ουρλιαχτά των ασθενών τους που σφάδαζαν.

Το τελικό στάδιο ήταν να διαφημίσουν το ECT ως κάτι καινούριο και βελτιωμένο. Δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Παρ’ όλο που έκανε τη διαδικασία να μοιάζει περισσότερο αποδεκτή, ήταν πιο επικίνδυνο από ποτέ. Στην πραγματικότητα, η αναισθησία και τα παραλυτικά φάρμακα αυξάνουν το όριο αντοχής στην κρίση, απαιτώντας πολύ περισσότερο ηλεκτρισμό για να προκληθούν σπασμοί.

Τώρα οι ψυχίατροι συστηματικά επιτίθενται στον εγκέφαλο με πολύ περισσότερο ηλεκτρισμό από όσο απαιτούνταν προηγουμένως για να προκληθεί μια κρίση.

Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: μια τονικοκλονική κρίση και βλάβη στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να είναι μόνιμη. Σήμερα η μεγάλη αύξηση της ροής του ρεύματος μπορεί να ανοίξει τρύπες στα εγκεφαλικά κύτταρα, σκοτώνοντας τα κύτταρα. Η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί επίσης να σκοτώσει τα κύτταρα παράγοντας θερμότητα. Οι μαγνητικές τομογραφίες ασθενών του ECT έχουν δείξει ουλές και συρρίκνωση του εγκεφάλου – αδιαμφισβήτητη απόδειξη σοβαρής βλάβης.