Ο ρατσισμός είναι ζωντανός σήμερα;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα παιδιά αφρο-αμερικανικής και ισπανικής καταγωγής που πηγαίνουν σχολείο σε περιοχές όπου κυριαρχούν λευκοί χαρακτηρίζονται ως «άτομα με ειδικές ανάγκες μάθησης» πιο συχνά από ό,τι τα λευκά παιδιά. Αυτό οδηγεί εκατομμύρια παιδιά μειονοτήτων να εξαρτώνται από συνταγογραφούμενα ψυχοτρόπα φάρμακα –μερικά πιο ισχυρά και από την κοκαΐνη– για να «θεραπεύσουν» την «ψυχική διαταραχή» τους. Και όμως, με την έγκαιρη διδασκαλία ανάγνωσης, ο αριθμός των μαθητών που έχει χαρακτηριστεί έτσι θα μπορούσε να μειωθεί έως και κατά 70 τοις εκατό.

Αφρο-Αμερικανοί και Ισπανικής καταγωγής άτομα βρίσκονται αναλογικά σε μεγάλα ποσοστά σε φυλακές των ΗΠΑ.

Στη Βρετανία, οι μαύροι άντρες είναι δέκα φορές περισσότερο πιθανό να τους γίνει διάγνωση «σχιζοφρένιας» από τους λευκούς άνδρες και πιο πιθανό να τους συνταγογραφηθούν και να τους χορηγηθούν υψηλότερες δόσεις ισχυρών ψυχοτρόπων φαρμάκων. Επίσης, είναι πιο πιθανό να υποβληθούν σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ (περισσότερα από 400 βολτ ηλεκτρικής ενέργειας που διοχετεύονται στον εγκέφαλο για τον έλεγχο ή την αλλαγή της συμπεριφοράς ενός ατόμου) και σε σωματική και χημική καταστολή.

Σε όλο τον κόσμο, οι φυλετικές μειονότητες συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις. Οι συνέπειες είναι προφανείς: φτώχεια, διαλυμένες οικογένειες, κατεστραμμένη νεολαία, ακόμη και γενοκτονίες (ηθελημένη καταστροφή μιας φυλής ή ενός πολιτισμού). Δεν έχει σημασία πόσο ηχηρές είναι οι εκκλήσεις ή πόσο ειλικρινείς οι προσπάθειες των θρησκευτικών μας ηγετών, των πολιτικών και των εκπαιδευτικών μας. Φαίνεται ότι συνεχίζει να υπάρχει ρατσισμός.

Ναι, ο ρατσισμός εξακολουθεί να υφίσταται. Γιατί όμως; Αντί να αγωνιζόμαστε μάταια να βρούμε την απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, μπορούμε να θέσουμε ένα καλύτερο ερώτημα. Ποιος;

Η αλήθεια είναι ότι δεν θα κατανοήσουμε πλήρως τον ρατσισμό αν δεν αναγνωρίσουμε ότι δύο ομάδες υπεράνω υποψίας προωθούν ενεργά και δόλια το ρατσισμό σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο κληροδότημα αυτών των ομάδων περιλαμβάνονται τέτοιες μεγάλες τραγωδίες, όπως το Ολοκαύτωμα από τους Ναζί, το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και σήμερα, η εκτεταμένη αχρήστευση εκατομμυρίων μαθητών μέσω επιβλαβών, εθιστικών φαρμάκων. Αυτές οι ομάδες είναι η ψυχιατρική και η ψυχολογία.

Το 1983, μια έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ανέφερε: «... σε κανένα άλλο πεδίο της ιατρικής στη Νότια Αφρική δεν καλλιεργείται από το ρατσισμό τόσο πολύ η περιφρόνηση προς το άτομο όσο στην ψυχιατρική».

Ο καθηγητής της Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Δρ. Σ. Π. Σασινταράν, δήλωσε: «Η ψυχιατρική μοιάζει περισσότερο με την αστυνομία ... καθώς επιδιώκει πρακτικές και διαδικασίες που ... κάνουν διακρίσεις σε βάρος μειονοτικών εθνοτικών ομάδων στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Η Δρ. Κάρεν Βρεν και ο καθηγητής Πολ Μπόιλ του Πανεπιστημίου του Σαιντ Άντριους στην Σκωτία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο ρόλος του επιστημονικού ρατσισμού στην ψυχιατρική σε όλη την Ευρώπη είναι για τα καλά εδραιωμένος ιστορικά και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Από το 1969, η CCHR έχει εργαστεί στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αναμόρφωσης της πνευματικής υγείας και έχει ερευνήσει τη ρατσιστική επιρροή των επαγγελμάτων της «ψυχικής υγείας» στο Ολοκαύτωμα από τους Ναζί, στο απαρτχάιντ, στην πολιτιστική επίθεση κατά των αυστραλιανών Αβοριγίνων, των Μαορί της Νέας Ζηλανδίας και των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικής καθώς και τις σημερινές διακρίσεις σε βάρος των Μαύρων σε όλο τον κόσμο.

Οι ρατσιστικές ιδεολογίες της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας συνεχίζουν μέχρι σήμερα να «ρίχνουν λάδι στη φωτιά» του ρατσισμού τόσο κατά τόπους όσο και διεθνώς.

Η παρούσα έκθεση έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες γι’ αυτή την επιβλαβή επίδραση. Ο ρατσισμός όχι μόνο μπορεί αλλά και πρέπει να νικηθεί για να μπορέσει ο άνθρωπος να ζει σε αληθινή αρμονία.

Φιλικά,

Γιαν Ίστγκεϊτ,
πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς