Το επάγγελμα του ψυχιάτρου εμφανίζεται να είναι ο μόνος κριτής για το θέμα της ψυχικής υγείας και των «ασθενειών» του μυαλού. Τα γεγονότα, ωστόσο, δείχνουν διαφορετικά:

1. ΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ «ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ.

Στην ιατρική, υπάρχουν αυστηρά κριτήρια για να αποκαλέσει κάποιος μια κατάσταση ως νόσο: μια προβλέψιμη σειρά συμπτωμάτων και η αιτία των συμπτωμάτων ή η κατανόηση της φυσιολογίας (λειτουργία τους) πρέπει να αποδειχθεί και να τεκμηριωθεί. Τα ρίγη και ο πυρετός είναι συμπτώματα. Η ελονοσία και ο τυφοειδής πυρετός είναι ασθένειες. Η ύπαρξη των ασθενειών αποδεικνύεται με πραγματικά στοιχεία και τεστ φυσικής κατάστασης. Ωστόσο, καμία ψυχική «ασθένεια» δεν έχει αποδειχθεί ιατρικώς ότι υπάρχει.

2. ΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΙΚΕΣ «ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ», ΟΧΙ ΜΕ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Ενώ η επικρατούσα ιατρική θεραπεύει ασθένειες, η ψυχιατρική μπορεί να ασχοληθεί μόνο με «διαταραχές». Ελλείψει μιας γνωστής αιτίας ή φυσιολογίας, μια σειρά συμπτωμάτων που παρατηρείται σε πολλούς διαφορετικούς ασθενείς ονομάζεται διαταραχή ή σύνδρομο. Ο Καθηγητής Ιατρικής Τζόζεφ Γκλενμούλεν, της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, λέει ότι στην ψυχιατρική, «το σύνολο των διαγνώσεών της είναι απλώς σύνδρομα ή διαταραχές, ομάδες συμπτωμάτων που εικάζεται ότι συσχετίζονται κι όχι ασθένειες». Όπως παρατηρεί ο Δρ. Τόμας Σαζ, Επίτιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής: «Δεν υπάρχει τεστ αίματος ή άλλο βιολογικό τεστ για να εξακριβωθεί η παρουσία ή η απουσία ψυχικής ασθένειας, όπως υπάρχει για τις περισσότερες σωματικές ασθένειες».

3. Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΟΠΟΙΩΝΔΗΠΟΤΕ «ΨΥΧΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ».

Ηγετικές ψυχιατρικές υπηρεσίες, όπως η Παγκόσμια Ψυχιατρική Ένωση και το Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας παραδέχονται ότι οι ψυχίατροι δεν γνωρίζουν τις αιτίες ή τις θεραπείες για οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή ή τι προκαλούν οι «αγωγές» τους συγκεκριμένα στον ασθενή. Έχουν μόνο θεωρίες και αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τις διαγνώσεις και τις μεθόδους τους, καθώς έχουν έλειψη κάθε επιστημονικής βάσης για αυτές. Ένας πρώην πρόεδρος της Παγκόσµιας Ψυχιατρικής Ένωσης, δήλωσε: «Η εποχή όπου οι ψυχίατροι θεωρούσαν ότι µπορούσαν να θεραπεύσουν τη διανοητική ασθένεια έχει παρέλθει. Στο µέλλον, οι διανοητικά ασθενείς θα πρέπει να µάθουν να ζουν µε την ασθένειά τους».

4. Η ΘΕΩΡΙΑ ΟΤΙ ΟΙ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ «ΧΗΜΙΚΗ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ» ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΗ ΓΝΩΜΗ, ΟΧΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.

Μια επικρατούσα ψυχιατρική θεωρία (το κλειδί για τις πωλήσεις ψυχοτρόπων φαρμάκων) είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές οφείλονται σε χημική ανισορροπία στον εγκέφαλο. Όπως και με άλλες θεωρίες της, δεν υπάρχουν βιολογικά ή άλλα στοιχεία που να το αποδεικνύουν αυτό. Ο αντιπρόσωπος μιας μεγάλης ομάδας ιατρικών και βιοχημικών ειδικών, κάτοχος του διπλώματος ντοκτορά, Έλιοτ Βαλενστάιν, συγγραφέας τού Κατηγορώντας τον Εγκέφαλο λέει: «Δεν υπάρχουν διαθέσιµα τεστ που να εκτιμούν τη χηµική κατάσταση του εγκεφάλου ενός ζωντανού ανθρώπου».

5. Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Οι άνθρωποι βιώνουν προβλήματα και ανατροπές στη ζωή που μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχικές ταραχές, και μερικές φορές πολύ σοβαρές. Αλλά το να παραστήσουν ότι αυτά τα προβλήματα προκαλούνται από ανίατες «εγκεφαλικές ασθένειες» που μπορούν μόνο να αμβλυνθούν με επικίνδυνα χάπια είναι ανέντιμο, επιβλαβές και συχνά θανατηφόρο. Τέτοια φάρμακα είναι συχνά πιο ισχυρά από ό,τι ένα ναρκωτικό και ικανά να οδηγήσουν κάποιον στη βία ή την αυτοκτονία. Συγκαλύπτουν την πραγματική αιτία των προβλημάτων της ζωής και εξουθενώνουν το άτομο, ώστε να του/της αρνούνται την ευκαιρία για την πραγματική ανάκαμψη και ελπίδα για το μέλλον.