Άρθρα εφημερίδων συχνά διαλαλούν τα «θαύματα» της σύγχρονης έρευνας της ψυχοφαρμακολογίας για τη θεραπεία των συναισθηματικών «προβλημάτων» και των «ειδικών αναγκών» των παιδιών.

Ακούγονται λογικά. Ακούγονται πειστικά. Η επιστήμη κατακτά εκ νέου το υλικό μας σύμπαν προς όφελος της Ανθρωπότητας. Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με μια φυσιολογική ζωή για όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα;

Οι γονείς του Ντάνιελ διαφωνούν. Το ίδιο και οι γονείς του Κόρι. Είναι αντίθετοι κατηγορηματικά και με πάθος. Και με περισσότερα από 20 εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας σε όλο τον κόσμο να έχουν, κατά δήλωση, κάποια ψυχική διαταραχή που για να κατασταλεί χημικά απαιτείται η λήψη ισχυρών ψυχοτρόπων φαρμάκων, αυτοί οι γονείς δεν είναι οι μόνοι που διαφωνούν.

Ποιοι είναι οι Ντάνιελ και Κόρι και γιατί διαφωνούν οι γονείς τους; Δεν πρόκειται απλώς για παιδιά που δεν είναι σε θέση να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή λόγω των λεγόμενων «θαυματουργών φαρμάκων». Δυστυχώς, δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας λόγω αυτών ακριβώς των φαρμάκων.

Σας καλώ να αναλύσετε την παραπάνω εικόνα πιο προσεκτικά και ειδικά από την άποψη των παιδιών διότι η πραγματικότητα και οι ετικέτες μπορεί να μην αντικατοπτρίζουν το ίδιο πράγμα όταν πρόκειται για τα «φάρμακα της στιγμής» της ψυχιατρικής.

Εξαρτάται, εν πολλοίς, από τις λέξεις και από τον τρόπο που χρησιμοποιούνται. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «φυσιολογικός». Πιθανόν να έχετε τη δική σας άποψη για το τι είναι μια «φυσιολογική ζωή». Σ’ αυτή συμπεριλαμβάνεται η λήψη εθιστικών, ψυχοτρόπων και θανατηφόρων ψυχοφαρμάκων; Συμπεριλαμβάνεται η πλήρης εξάρτηση από αυτά τα ψυχοφάρμακα για να παραμείνει κανείς φυσιολογικός;

Και οι λέξεις «φαρμακευτική αγωγή»; Δε σας καθησυχάζει φέρνοντάς σας στο μυαλό εικόνες από σιρόπια για το βήχα που συνταγογραφεί ο καλοκάγαθος οικογενειακός γιατρός; Τίποτα δε θα μπορούσε να απέχει πιο πολύ από την αλήθεια. Ένα ψυχιατρικό φάρμακο (ψυχοφάρμακο) είναι ένα πολύ ισχυρό εθιστικό ναρκωτικό.

Ύστερα, έχουμε τον όρο «επιστημονικός», που χρησιμοποιείται συχνά από την ψυχιατρική για να προσθέσει νομιμότητα στις διακηρύξεις της. Σύμφωνα με το World Book Dictionary, συνεπάγεται και «συστηματικός, σαφής και ακριβής». Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχουν καμία σχέση με την ψυχιατρική ή με την ξαδέλφη της, την ψυχολογία.

Παραδείγματα άλλων λέξεων που υποφέρουν στα χέρια τους είναι και οι «αξίες», το «σωστό», το «λάθος», ο «ασφαλής», ακόμα και η «εκπαίδευση».

Αυτή είναι η πονηρή προπαγάνδα των ψυχιάτρων και των ψυχολόγων: ο επαναπροσδιορισμός των λέξεων. Κατά κάποιο τρόπο, στα χέρια τους τα πράγματα φαίνεται να διαστρέφονται και τελικά να διαλύονται.

Το πρόβλημα είναι ότι η παγκόσμια προπαγάνδα τους για το θέμα των παιδιών και της εκπαίδευσης έχει εξαπατήσει για τα καλά γονείς, δασκάλους και πολιτικούς με καλές προθέσεις πείθοντάς τους ότι η «φυσιολογική» –νά τη πάλι αυτή η λέξη– συμπεριφορά κατά την παιδική ηλικία δεν είναι πλέον φυσιολογική. Είναι μια ψυχική ασθένεια. Και ακόμα, ότι μόνο με συνεχή και μεγάλη δόση φαρμάκων από πολύ μικρή ηλικία, μπορεί το «πάσχον» παιδί να τα βγάλει πέρα στη ζωή του.

Θα φανταζόταν κανείς πριν από χρόνια ότι θα φτάναμε σ’ αυτό το σημείο; Παρόλα αυτά, φτάσαμε μέχρι εδώ και η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η πολύτιμη ζωή πολλών νέων σε όλο τον κόσμο κινδυνεύει να υποστεί μόνιμη βλάβη, ακόμη και να χαθεί.

Αντίθετα με τη γνώμη των ψυχιάτρων, τα παιδιά δεν είναι «πειραματόζωα». Είναι ανθρώπινα όντα που έχουν κάθε δικαίωμα να αναμένουν την προστασία, τη φροντίδα, την αγάπη και την ευκαιρία να αναπτύξουν πλήρως το δυναμικό τους στη ζωή. Μια ευκαιρία που τους στερείται από τις ετικέτες της ψυχιατρικής και τους χημικούς ζουρλομανδύες.

Καθιστούμε αυτή την έκθεση, Το Ντοπάρισμα των Παιδιών: Η Ψυχιατρική Καταστρέφει Ζωές, διαθέσιμη σε όλους για να αποκαλυφθούν τα ψεύδη και η προπαγάνδα, για να παρουσιαστεί μια άλλη άποψη και πληροφορίες που δεν είναι με άλλο τρόπο διαθέσιμες στους γονείς και σε άλλους ενδιαφερομένους, και το πιο σημαντικό, για να βοηθήσουμε να επέλθει υγιής έλεγχος στη φροντίδα και στην ανατροφή των παιδιών μας.

Τα παιδιά είναι το µέλλον µας.

Εδώ διακυβεύεται το ίδιο μας το μέλλον.

Φιλικά,


Γιαν Ίστγκεϊτ,
Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς