Αυτή η έκθεση είναι μια λεπτομερής εξέταση της σκληρής επίθεσης κατά του δικαστικού συστήματος που έχει εμφανιστεί τις τελευταίες επτά δεκαετίες – και όχι μόνο από τους εγκληματίες. Υπάρχει μια κρυμμένη επιρροή στα δικαστήρια μας, η οποία ενώ επιβεβαιώνει ηχηρά την εμπειρογνωμοσύνη της και την επιθυμία της να βοηθήσει, έχει προδώσει τις πιο βαθιά ριζωμένες αξίες μας και μας έφερε την αύξηση του πληθυσμού στις φυλακές που συνεπάγεται τη ραγδαία αύξηση των δημοσίων δαπανών. Αυτή η επιρροή είναι η ψυχιατρική και η ψυχολογία.

Ο περίφημος Τόμας Σαζ, επίτιμος καθηγητής ψυχιατρικής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης εν ονόματι «Συρακούσες», σχολιάζει ότι σήμερα, «το φαινόμενο να εξετάζουν οι ψυχίατροι τον κόσμο για να καθορίσουν αν είναι ή δεν είναι υπεύθυνοι είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό του κοινωνικού τοπίου μας...» Παράλληλα αναγνωρίζει ότι η ψυχιατρική είναι «η μοναδική καταστροφική δύναμη που έχει επηρεάσει την κοινωνία τα τελευταία εξήντα χρόνια».

Εξοργιστικό; Χωρίς καμία αμφιβολία. Αλλά ταυτόχρονα αιτιολογημένο και διορατικό. Ο Δρ. Σαζ είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος συγγραφέας περισσότερων από τριάντα βιβλίων. Έχει τόσο την εμπειρία όσο και το ανάστημα να δηλώσει ότι η ψυχιατρική εδώ και χρόνια υπονομεύει σταθερά τα θεμέλια του πολιτισμού, την ατομική υπευθυνότητα, τα πρότυπα της επιτυχίας, την εκπαίδευση και τη δικαιοσύνη. Το τελικό κριτήριο, λέει, είναι ότι «... οι ψυχίατροι έχουν υπάρξει υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό για τη δημιουργία των προβλημάτων που έχουν προσπαθήσει φαινομενικά να λύσουν».

Από το 1965, το ποσοστό βίαιων εγκλημάτων από ανηλίκους κάτω των 18 χρονών αυξήθηκε κατά 147% και το ποσοστό παραβάσεων που σχετίζονται με ναρκωτικά ξεπέρασε το 597%. Τα ποσοστά των βίαιων εγκλημάτων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αυστραλία και τον Καναδά έχουν αρχίσει πρόσφατα να εξισώνονται ή ακόμη και να ξεπερνούν αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών. Από το 1970, η εγκληματικότητα αυξήθηκε επίσης 97% στη Γαλλία, 145% στην Αγγλία, και 410% στην Ισπανία. Το ποσοστό των βίαιων εγκλημάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει εκτοξευθεί 545% από το 1985. Στη Σουηδία το ποσοστό των θυμάτων από εγκλήματα είναι 20% υψηλότερο από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια μελέτη σε επτά ρωσικές φυλακές διαπίστωσε ότι το 43% των τροφίμων είχαν πάρει ενδοβλέφια ναρκωτικά. Από αυτούς, περισσότερα από το 13% ξεκίνησαν στη φυλακή.

Η αποκατάσταση των εγκληματιών είναι ένα όνειρο που έχει σβήσει προ πολλού. Κτίζουμε κι άλλες φυλακές και ψηφίζουμε ακόμη σκληρότερη νομοθεσία με την πεποίθηση ότι θα ενεργήσει ως αποτρεπτικός παράγοντας. Εν τω μεταξύ, έντιμοι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους στην ίδια τη δικαιοσύνη εφ’ όσον βλέπουν ότι στυγνοί εγκληματίες γλιτώνουν την καταδίκη χρησιμοποιώντας περίεργες και ακατανόητες αμυντικές μεθόδους.

Στη δεκαετία του 1940, οι ηγέτες της ψυχιατρικής διακήρυξαν την πρόθεσή τους να διεισδύσουν στον τομέα του δικαίου και να εισάγουν «μια νέα ερμηνεία και εν τέλει την εξάλειψη της έννοιας του σωστού και του λάθους».

Το κράτος δικαίου και ένα λειτουργικό και δίκαιο σύστημα νομικής διαχείρισης, ξεχωρίζει τις πεφωτισμένες δημοκρατίες από τα απολυταρχικά κράτη. Οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να εμπιστεύονται το σύστημα της δικαιοσύνης για την ειρήνη και την ασφάλειά τους.

Αν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν, μοιάζει τώρα με προφητεία η περιχαρής δήλωση του ψυχίατρου Καρλ Μένινγκερ, ότι μια απόφαση του Ομοσπονδιακού Εφετείου της Ουάσιγκτον το 1954 ήταν «πιο επαναστατική ως προς το συνολικό της αποτέλεσμα» από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με τον τερματισμό των διακρίσεων μεταξύ Αφρο-Αμερικανών και Λευκών. Αναφερόταν στην απόφαση που έκρινε ότι ένα διανοητικά καθυστερημένο άτομο, δεν μπορεί να βρεθεί να είναι ποινικά υπόλογος για παράνομες πράξεις.

Η απόφαση πυροδότησε την άμεση αύξηση των ψυχιατρικών πιστοποιήσεων στις αίθουσες των δικαστηρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες και εξαπλώθηκαν γρήγορα και σε όλο τον κόσμο. Οι αθροιστικές επιπτώσεις αυτής της μόδας στη δικαιοσύνη έχει απασχολήσει έκτοτε νομικούς λόγιους, εγκληματολόγους και εμπειρογνώμονες σε θέματα δημόσιας πολιτικής σε όλο τον κόσμο. Η γενική ομολογία είναι ότι το «συνολικό επαναστατικό αποτέλεσμα» είναι μια μαζική διάβρωση της εμπιστοσύνης του κοινού στην ικανότητα του δικαστικού συστήματος να απονέμει ταχεία και αξιοκρατική δικαιοσύνη.

Ο Μένινγκερ είχε λόγους να πανηγυρίζει. Το βούλευμα που ακολούθησε λιγότερο από μια δεκαετία μετά τις ηγετικές μορφές της ψυχιατρικής εκείνης της εποχής –με το Μένινγκερ να είναι ένας από αυτούς– έβαλε πλώρη να διεισδύσει στο νομικό σύστημα, ως μέρος της στρατηγικής τους, να εξαπλωθεί η ψυχιατρική σε όλο τον κόσμο. Ο Γ. Μπρόκ Κρίσολμ, με τον Τζον Ρόουλινγκς Ρις, οι οποίοι ήταν συνιδρυτές της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας για την Ψυχική Υγεία (WFMH), ωμά είπαν στους συνομηλίκους τους τότε: «Εάν το γένος πρόκειται να απελευθερωθεί από το ασήκωτο βάρος του καλού και του κακού, πρέπει να είναι οι ψυχίατροι αυτοί που θα λάβουν την αρχική ευθύνη».

Αντιδρώντας στην δήλωση του Κρίσολμ, ο Σάμιουελ Χάμιλτον, σύμβουλος της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας και εκλεγμένος Πρόεδρος της αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (APA), τον ταύτισε με τον «προφήτη των παλαιών» που παρουσιάζει τη «Νέα Ιερουσαλήμ» στην οποία όλοι θα ζήσουμε.

O Ρις ήταν απτόητα απερίφραστος όταν δήλωσε: «Η δημόσια ζωή, η πολιτική και η βιομηχανία θα πρέπει όλα αυτά να είναι εντός στη σφαίρα επιρροής της ψυχιατρικής...Αν θέλουμε να διεισδύσουμε στις επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες των άλλων πιστεύω ότι πρέπει να ενστερνιστούμε τον Ολοκληρωτισμό και να οργανώσουμε κάποιου είδους δραστηριότητα της Πέμπτης Φάλλαγγας («εσωτερικός εχθρός»)!...Αφήστε μας όλους, επομένως, πολύ κρυφά να ανήκουμε στη «Πέμπτη Φάλλαγγα». Ο Ρις έκρινε ότι οι τομείς του δικαίου και της ιατρικής ήταν οι «δύο πιο δύσκολοι» για «επίθεση».

Και έκαναν επίθεση και ως συνέπεια, σήμερα, λόγω της επιρροής τους, το σύστημα αποτυγχάνει. Τώρα εναπόκειται στους πολλούς ευσυνείδητους, εργατικούς και όλο και περισσότερο απελπισμένους ανθρώπους εντός του συστήματος να το συνειδητοποιήσουν και να μας απαλλάξουν από αυτούς τους εισβολείς που φέρουν την καταστροφή.

Με την έκθεση αυτή ελπίζουμε να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε πώς αυτό συνέβη. Σας δείχνουμε πώς οι ιδεολογίες και οι δράσεις της ψυχιατρικής συνέβαλαν στη σημερινή αποτυχημένη αποκατάσταση των εγκληματιών και στο αυξανόμενο ποσοστό εγκληματικότητας.

Τέλος, προτείνουμε την αντιστροφή των τάσεων αυτών. Ευελπιστούμε ότι οι πληροφορίες θα βοηθήσουν αυτούς που έχουν καλή θέληση και ακεραιότητα να διορθώσουν ένα σύστημα που απογοητεύει το σύνολο των πολιτών της. Η αξιοπρεπής, παραγωγική και συντριπτική πλειοψηφία από εμάς, αξίζει πολύ περισσότερα.

Φιλικά,

Γιαν Ιστγκέιτ
Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς